Arglistig
Arglistig
er is niets zo geraffineerd
doortrapt en gewiekst
als koel helder water
dat zich beweegt
en begeeft in de meest
lieflijk en listige gedaanten
bij water is niets later
het stijgt en het staat er
verkwikt en het gaat er
weg zinkend strand
zeeft zich door zand
verzuipt in het land
het is niet te derven
zonder water
is het sterven
wij zijn een leeuwendeel
het stroomt in en buiten ons
als evenknie
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, maart 11, 2014 00:31 |
| Prachtig geschreven | |
| christina: | Maandag, maart 10, 2014 19:25 |
| :) zo mooi | |
| luc de mey: | Maandag, maart 10, 2014 09:05 |
| Prachtig aangevoeld. Mooi. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2014 | ||
| Thema's: | ||