Nu lig ik op bed te staren naar de donkere lucht om me heen.
Ik val vanzelf wel in slaap, maar niet meteen.
Denken aan wat ik vandaag allemaal heb gedaan.
Mezelf bedenken dat ik toch wel vroeg op moet staan.
Toch blijf ik maar staren naar die donkere lucht.
Ik pieker wat door en slaak een zucht.
Draai me nog eens om met veel tegenzin.
Want slapen zit er met al dat denken toch niet in.
Ineens wordt ik schrik ik wakker van een geluid.
En sla in 1 klap me wekker uit.
Viel dan toch in slaap met alle gedachten.
Iets wat iedereen weet, maar niet doet verwachten.