69 69 69 69
ruimt het wezen
zag een oude vrouw die nog leeg stond
verbouwde de voorgevel voor aanzien
liet alles wat mijn hart boorde, vallen
sprong op alles kussen die terug veerden
het suffe huis blonk van vertrouwde zon
zonder deuken en schrammen niet thuis
de plantjes zo jong als het keukenblok
kruid ik alles met eigen temperament
voor de hele buurt zing ik takke vogels
smijt het gebak in openstaande mond
mijn sloom gestrompel valt nergens
staat de hele wereld met mij als ding
niks is meer veilig voor mijn verlangen
de tong proeft van alle mogelijkheden
zie ik niks maar weet alles oplossing
met een beetje geluk en handigheid
69 69 69 69