zomaar iets
Verborgen in kabbelend water verdwijnt mijn lach onder de brug.
Begroet de vreemde aan andere kant uit het zicht verdwijnend.
Midden in het nergens op de oever liggend sluit ik mijn ogen met de zon op mijn gezicht.
Mijn lach gegeten aan de haak geslagen en met smaak verorberd door eenzame visser.
Begroet de vreemde aan andere kant uit het zicht verdwijnend.
Midden in het nergens op de oever liggend sluit ik mijn ogen met de zon op mijn gezicht.
Mijn lach gegeten aan de haak geslagen en met smaak verorberd door eenzame visser.
Over dit gedicht
| Auteur: eigen stijl | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2014 | ||
| Thema's: | ||