even van me afschrijven
Daar zit ik dan, als vriendin van, de te behandelen patiënt
elfde etage, Antoniushove, afdeling oncologie
verpleegkundigen lopen af en aan, een glimlach op hun gezicht
de ogen vol mededogen
je eigen lieverd, moet op bed gaan liggen
koorts opgenomen, bloeddruk
en dan wordt het infuus aangelegd
tanden op elkaar Meneer, Uw aders zijn wat harder geworden
door de vorige chemo-behandelingen
hij had geluk Harry, de zuster was handig en bij de derde keer
ging spontaan de naald er in
eerst spoelen, voorzichtig kijk je om je heen
je ziet jonge en oudere mensen, mannen, vrouwen
De dame bij Har op de kamer kreeg iets op haar hoofd
een soort helm, met bescherming
ook nog infuus, je durft niets te vragen
Na het spoelen komen er twee zusters met de chemobox
ze dragen paarse of blauwe handschoenen en ze controleren hardop
of het in orde is, of alles er in zit
vragen of hij zeker weten de ochtend twee uur te voor de medicatie
tegen misselijkheid en iets rustgevends heeft ingenomen
en dan spuit de vloeistof via de naald in zijn arm
hij ligt rustig, hij bidt, ik staar voor me uit, mijn handen
woelen door mijn haren, loop door de gang naar het toilet
waar de tranen van onmacht over mijn wangen stromen
bij terugkomst is er koffie
het infuus piept, het zit er in, weer spoelen zo'n kwartiertje
en dan is het afkoppelen en dan ga je weer
Na de zusters bedankt te hebben, de mede patiënte sterkte gewenst
met de lift naar beneden en als je eenmaal buiten het ziekenhuis bent
ben je weer een gewoon mens,
hij is sterk, honderd duizend keer flinker dan ik ben
dag ziekenhuis, tot over twee weken
hopelijk gaat het deze komende drie dagen goed
en slaat de kuur aan
ik schrijf het van me af, hoef geen reactie, moet het gewoon even kwijt
Kanker is zo'n vreselijke nare ziekte
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2014 | ||
| Thema's: | ||