Verlaten voelt men zich in de drukte
maar gegrepen zijn hen, de werkelijke
die werkelijk tot niet meer durven hebben
echter daar is het stil

Het is een triest fenomeen geworden
een snak naar het meer willen
zo een troost voor het minder
de niet trieste, profiteert zich triest

Het huivert de realiteit
dat verdriet nog vereenzaamd raakt
en geluk, nog meer troost vergaard
wanneer is meer.., dan genoeg

Gemanipuleerd wordt de traan
de aller-gemeenste die rollen kan
en enkel rollen doet, bij een ander
ze worden omhelst en gevoed

wat een mens tot lief zet
gaat de ander buitenspel
hen die geeneens kunnen
hun leed te ontleden aan iemand

Een werkelijk ongelukkig wezen
hoort men niet, of nauwelijks
trots erover te praten, zeker niet
ze laten mensen lachen en genieten

Lang gaat dit echter niet voor hun op
want zij verdrinken in hun kracht
maken van zo weinig toch net iets
uit hun kern zo doorlaten van verdriet