hippie 1971.
Wie van witte duiven dromen
ontwaken met palmtakjes in hun haar,
van vrede nog vochtig hun ogen,
hun lege handen merkbaar
met de vorm van een vleugelslag gevuld,
of is het morgendauw
als tranen aan hun wimpers,
hun haren verward met twijgjes en gras,
reeds strekkend hun vermoeide leden
naar de lange dag,
hun ogen, hun zachte onzekere ogen
verwijtend naar de horizon.
ontwaken met palmtakjes in hun haar,
van vrede nog vochtig hun ogen,
hun lege handen merkbaar
met de vorm van een vleugelslag gevuld,
of is het morgendauw
als tranen aan hun wimpers,
hun haren verward met twijgjes en gras,
reeds strekkend hun vermoeide leden
naar de lange dag,
hun ogen, hun zachte onzekere ogen
verwijtend naar de horizon.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, maart 15, 2014 21:56 |
| even in de tijd knap weergeven | |
| Bob Van St. Job: | Donderdag, maart 13, 2014 23:26 |
| En toch was het de mooiste tijd of is dat mijn nostalgie? Heel mooi. | |
| september: | Donderdag, maart 13, 2014 21:14 |
| Heel mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: luc de mey | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2014 | ||
| Thema's: | ||