We verwachten een volgroeide roos
deze te geven als passie of troost
maar hen die deze doet zaaien
doet immers zelf, weinig tot oogsten

Zo te gemakkelijk is het waren
zo te verwilderd gaat te snel
zo te vergaren, te min
zo te ervaren tot zo bekneld

Is het werkelijk zo simpel
1+1=2
als ik A zeg hoor ik B
romantiek, zo ver te zoeken

Iets dat uniek is, zo onbetaalbaar
maar wel iets dat enkel te voelen geeft
niet dat wat menig te geven had
maar iemand anders, dan jij smacht


Je huilt om het leven
je verafschuwd de maker
je wijst hen na “kijk zie de grap”
je bent weer even meerwaardig

Lief ben je voor wat je geeft
maar niets is altijd het gegeven lief
als het onzichtbaar een cadeau is
men wilt lief door meer dan 1 gevonden worden

Ik geeft dan wel een stoere auto, een diamant
en wanneer hij van jou is, is gegeven
dan ga maar snel, echt waar
het laten zien aan je vrienden

De ogen sprankelen, het gegeven waardig
“je hebt geluk!” roept men je na
een verkochte “ja” de reactie terug
vermenigvuldigend het achterliggend gebaar

Wanneer thuis is gekomen, een iets gemoeide zucht
Klinkt er een wat getemde, hoopvol geïnteresseerde stem
uit een hoek waar hij die gaf nog steeds niet heeft verplaatst
“hoe was het, liefste?”

“Het was werkelijk fantastisch!”