Ik ben mijn vleugels kwijtgeraakt
Ik ben mijn vleugels kwijtgeraakt,
als van een wolk gevallen,
want
een liefde die ik dacht te hebben gevonden,
bleek helemaal niet te bestaan
mijn ogen zijn opengegaan,
en dat doet pijn
als het eerste zonlicht na een lange slaap
want de illusie van haar liefde was zo mooi,
maar zij viel ten prooi
aan de harde desillusie van de wereld
Wat heb ik aan haar vriendschap,
als slechts liefde het doel is
Wat zal er van mij worden,
nu haar liefde onmogelijk is
Ik weet het niet,
ik wil het niet weten
want ik wil terug naar de illusie,
waar haar liefde mogelijk was
als van een wolk gevallen,
want
een liefde die ik dacht te hebben gevonden,
bleek helemaal niet te bestaan
mijn ogen zijn opengegaan,
en dat doet pijn
als het eerste zonlicht na een lange slaap
want de illusie van haar liefde was zo mooi,
maar zij viel ten prooi
aan de harde desillusie van de wereld
Wat heb ik aan haar vriendschap,
als slechts liefde het doel is
Wat zal er van mij worden,
nu haar liefde onmogelijk is
Ik weet het niet,
ik wil het niet weten
want ik wil terug naar de illusie,
waar haar liefde mogelijk was
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, mei 20, 2002 01:45 |
| he boetseer je uit je zo mooie beeld van liefde een aardse relatie waarin het leven gestalte krijgt, hoe breng je die twee componenten samen. |
|
| Nanda: | Zondag, mei 19, 2002 22:49 |
| Lieve Yannick heel mooi geschreve en ik weet wat je bedoeld... Als je tijd heb ga terug in die illusie maar wordt ook weer wakker en blijf eerlijk en kies voor een goeie vriendschap! Liefs Nanda |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aristide | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||