geschenk
Nog liefdevoller, dan de moederschoot.
Was de onvermijdelijke omarming van de dood.
Met zijn tanden, scheurde hij mijn vlees open.
Maakte de weg vrij, voor mijn geest.
Er was niets meer in de wereld, waar ik nog op kon hopen.
Die dag, dat ik door een ongeluk, er bijna was geweest.
Was de onvermijdelijke omarming van de dood.
Met zijn tanden, scheurde hij mijn vlees open.
Maakte de weg vrij, voor mijn geest.
Er was niets meer in de wereld, waar ik nog op kon hopen.
Die dag, dat ik door een ongeluk, er bijna was geweest.
Over dit gedicht
| Auteur: vagebond | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2014 | ||
| Thema's: | ||