Jim
het ligt voor anker,
met toegeknepen ogen
in het verlangen
zich nooit meer te moeten lichten,
de golfslag
is de dag en nacht,
is de hartslag van
de doodse stilte.
De lange schaduwen vertrekken
vanaf de maan, reikhalzend
richting de vloed en haar zand.
Mijn voetstappen volgen het
op een aangespoelde emotie,
zal ik golven wenen of
doe ik als Jim en
zwem ik naar de maan?
Integendeel!
met toegeknepen ogen
in het verlangen
zich nooit meer te moeten lichten,
de golfslag
is de dag en nacht,
is de hartslag van
de doodse stilte.
De lange schaduwen vertrekken
vanaf de maan, reikhalzend
richting de vloed en haar zand.
Mijn voetstappen volgen het
op een aangespoelde emotie,
zal ik golven wenen of
doe ik als Jim en
zwem ik naar de maan?
Integendeel!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Gers van Nevel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2014 | ||
| Thema's: | ||