Ik zou willen dat mijn woorden
niet zo nietig leken,
dat ze omhoog vielen
dat ze opvielen en geloofwaardig waren.
Maar mijn woorden zijn leeg,
zo leeg als een denkbeeldige wensput.
En als het dan toch allemaal zo heeft moeten zijn
dan had ik maar een paar dingen gewilt.
Bijvoorbeeld dat ik geen valse hoop had gegeven
of dat mijn liefde genoeg was geweest
om een hart te laten kloppen.
Ik had niet willen zien,
ik had niets moeten zeggen.
En misschien had die heks wel gelijk
toen ze zei dat die bloemen overtrokken waren.
Ik wilde alleen maar laten zien hoeveel ik van haar houd,
en hoe graag ik wil dat ze weet wie ik ben,
en hoe mooi zijn leven kan zijn,
al zijn het maar kleine momentjes.
Ik zou willen dat mijn woorden niet zo nietig waren.
Ik zou willen dat ze niet zo groots leken
als ze eenmaal op digitaal papier staan.
Ik zou willen dat woorden gewoon woorden waren,
letters die samengevoegd iets gaan betekenen,
maar dan zonder menselijke interpretatie.
Soms voelt mijn woordenschat zo machteloos.
NB. Na lange tijd, fijn terug te zijn!