Selfie
SELFIE
ik bleef niet hangen
in een sprookjes syndroom
waar ik als kind
telkens dwergen moest tellen
nu weet ik langzamerhand wel
dat het er zeven zijn
ik koos liever voor die stakker
Assepoester
hoe zij haar muil verloor
op de traptreden van het paleis
waar zij was voorbestemd
voor een prins op het witte paard
ze wist allang
dat ze vóór klokslag twaalf
weer aan de poetserij moest
voor die malle stiefmoer
en als sloof werd gebruikt
door twee krankjorume zussen
en dan ook nog die stink heks
die de das omdoet
met haar rooie giftige appel
kleinkinderen lachen zich het gompus
als ik met een sprookjesboek
kom aanzetten
en vragen langs hun neus weg:
mogen we voor het slapen gaan
nog een keer ons dansje doen
en daarna via ons tablet
‘Rosanne’ zingen met Nick en Simon?
natuurlijk zeg ik, ja graag
als klap op de vuurpijl
zie ik oma opgetut staan
met haar digitale camera
ze maakt een filmpje van haar selfie
‘spiegeltje, spiegeltje aan de wand
wie is de schoonste van het land’?
Reacties op dit gedicht
| Junkie XS: | Zondag, maart 23, 2014 14:06 |
| leuk gedicht :) | |
| mucho: | Zondag, maart 23, 2014 10:09 |
| Overal waar ik ga of sta is mijn muil in het vizier zo denk ik alles te zien of welk sprookje ik denk te vier |
|
| mucho: | Zondag, maart 23, 2014 10:08 |
| Assepoes heeft nog steeds een kleine muil maar oma is na twaalven echt stukken ouder geworden wie vertelt je tegenwoordig nog dat een lied niet is om over in sprookjesboeken te schrijven |
|
| bas12: | Zaterdag, maart 22, 2014 15:44 |
| Ik heb me door de rijstebrijberg gegeten, en het viel mee. Die dingen worden vaak veel te gezellige verhaaltjes. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2014 | ||
| Thema's: | ||