Wonder!
Twee dualen,
Tijd en ruimte,
Twee perfecte wezens,
Perfect aan nul.
Nul in de zin van,
Alles oneindig,
Ze vormt tijd,
Ze vormt ruimte.
Twee dualen,
Een nieuw bestaan als gevolg,
Een bestaan als een wonder,
Een Gods wonder,
Voort komend uit het perfecte,
Oneindigheid aan heden.
Twee dualen vormen één,
Één nieuw leven,
Met weer opnieuw,
Dualen.
Ik zeg verbonden,
Als een wonder,
Een electriciteits golf,
In het spirituelen.
Een wonderlijke golf,
Waar de vonken vanaf komen,
Wil je er zijn, sluit dan de ogen,
En open een bestaan.
Wonderlijke dualen,
Zowel groot als klein,
Allen in de matrix,
Van het wonder,
Ons bestaan!