Gewoon zijn.


Ik, zoals in Eye,
Zoals het in zien,
Van mijn bestaan.

Het zien wat ik belangrijk vind,
Of dat wat zo goed doet,
En zelfs nog beter voelt.

Ik hoef niet stoer te doen,
Of mezelf op de wereld te plaatsen.
Ik hoef geen onderscheid te maken,
Of ook maar iemand te haten.

Ik hoef mij niks aan te trekken van anderen,
Of te doen wat van een ander moet.
Ik ben super mens met super krachten,
En ook geen wereld man.

Ik hoef geen vette vader te worden,
Of de beste vriend die iemand kan wensen.
Ik hoef niet het beste te zijn, in wat dan ook,
Ik hoef dat niet.

Het zou streven zijn naar het oneindige,
Streven naar iets dat nooit bereikt kan worden,
Wat ik moet doen,
Is wat mijn hart wilt,
Gewoon, gewoon zijn.
Mezelf, en niemand anders.

Ik bepaal wie ik ben,
Ik bepaal wat ik ben,
En niet anders.

Ik zal altijd mijn best doen,
Te groeien voor een beter resultaat,
Zal er zijn voor de mensen,
Zowel groot als klein.

Ik wil een goede vader zijn,
Een goede vriend en echtgenoot,
Ik wil een hele leven lang,
Er het beste van maken.

Dat kan maar op een manier,
Leven voor de wil,
Mezelf zijn, lekker gewoon,
Ik kom vanzelf wel bij mijn droom.

Ik wil niet zeggen; kijk mij, hier ben ik.
Ik wil niets uit te hoeven leggen,
En zeker niet iets door te drammen,
En absoluut...
Absoluut, niet mezelf kunnen zijn.

Ik wil kunne praten,
Advies kunnen vragen,
Meningen kunnen delen,
Zonder er ruzie over te maken.

En rustige sfeer,
Waarin een ieder elkaar neemt,
Zoals een ieder is,
Zoals een ieder wilt zijn.

Ik wil een vader worden,
Die zijn kinderen ruimte geeft te ontwikkelen,
Met sturende hand, metaforen of synoniemen,
Filosofische standpunten uitgelegd op ieders niveau.
Ik wil, een persoon worden, een persoon zijn,
Waar anderen wat aan hebben.

Maar vooral,
Om rust te geven,
Een rust factor zijn,
Alleen maar door mijn aanwezigheid,
Een praat paal,
En luisterend oor,
Een schouder om op te huilen,
Een troosten de knuffel op zijn tijd.
Een kus voor het slapen gaan,
Ik wil er gewoon graag zijn.

Gewoon,
En er zijn.