lk ben tot bitterheid geworden
en dwing mijn zelfspot tot een grimlach
die droevig naar je lippen droomt

vanavond heb ik
om de hunker
zitten drinken
en om de weemoed in je ogen
toen wij afscheld kusten
er was zoveel dat ik had willen zeggen
hoe oeverloos ik van je hield
en woorden die ik niet kon spreken
uit angst voor een ommuurde morgen:
zo duur dacht ik
mijn voze vrijheld van vandaag.

nu zit ik hier
een trieste clown
en knik als men me zegt
que femme égale putain,
en denk
was jij er een geweest
dan zou ik nu niet treuren.

vannacht
weet ik,
loop ik de muren van mijn wanhoop op
de nachtmerrie berijdt me weer
ze drijft het kille zweet over mijn rug
ik drink dus best
nog eens het laatste glas te veel:
een kater is niet duur betaald
om te vergeten.