Versteend
Verdwaald in een
klein huis zonder
uitgang met gesloten
deuren en hekken aan
het einde van de
tuin
Vergeten hoe te
ademen en neergebogen
te hijgen op de
ijskoude harde
bevochten
keukenvloer
Versteend in mijn
eigen gedachtes terwijl
hij me zegt
dat hij van me houdt
klein huis zonder
uitgang met gesloten
deuren en hekken aan
het einde van de
tuin
Vergeten hoe te
ademen en neergebogen
te hijgen op de
ijskoude harde
bevochten
keukenvloer
Versteend in mijn
eigen gedachtes terwijl
hij me zegt
dat hij van me houdt
Reacties op dit gedicht
| geronnimo: | Woensdag, april 04, 2018 17:27 |
| Wens je veel sterkte en liefde toe | |
| 666#brokentears#666: | Zaterdag, oktober 11, 2014 21:42 |
| Sterkte ik weet hoe het voelt. | |
| stee: | Donderdag, april 03, 2014 22:00 |
| Bedankt Aquarel | |
| Aquarel: | Donderdag, april 03, 2014 13:27 |
| IJzig koud, moge de engelen jou (of degeen die dit beleeft) dragen naar een betere plek. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: stee | 
|
|
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2014 | ||
| Thema's: | ||