Suïcidaal
Suïcidaal
En deze keer val ik hard.
Deze keer kost me mijn leven.
Eén keer teveel suïcidaal.
Ik kan er niet veel meer om geven.
Laat me maar los,
laat me maar gaan.
Ik kan het vechten niet meer aan.
Maar ik mag dit niet weer
in een bevlieging doen.
Ik mag hier niet in falen.
Ik moet een goed plan bedenken,
anders moet ik duur betalen.
Als een kasplantje te leven,
is ook voor anderen erg zwaar.
Ik kan geen levenskans verteren.
Ik ben helemaal klaar.
Moet ik eerst de traumahel door,
voor een kansje op geluk?
Moet ik andere medicatie?
Hoe lang vechten?
Ik ben stuk.
En ik huil nu voor mijn moeder,
die haar kind begraven moet.
En ik heb spijt voor mijn naasten.
Ze leven mee, en geven moed.
Maar de moed zakt weg,
bij de pijn die overheerst.
Door het duister van de uren,
die jaren en jaren duren,
en wat maar niet geneest.
Het spijt mij diep, voor de pijn
die ik een ander doe.
Toch kan ik niet meer vechten.
Ik ben zo levensmoe.
Ik heb dit gedicht geschreven voor mijn opname, waar ik momenteel verblijf.
Het is nog wel mijn gevoel, maar mijn verstand zegt deze opname nog een kans te geven.
Dus het is geen afscheid, maar delen.
Ik krijg nu de hulp die ik nodig heb om toch door te leven.
Reacties op dit gedicht
| Markemans: | Zaterdag, juli 04, 2015 13:51 |
| Ja ik begrijp het. Ik dacht zelf toen ook dat er geen uitweg meer was, heb zelfs mijn bezittingen overgedragen omdat ik dacht dat ik er nooit uit zou komen. Toch is het gelukt.. En jij bent er op dit moment ook veel en veel beter aan toe.. Ik wens je het licht in je leven.. | |
| Delusion: | Zaterdag, april 05, 2014 03:19 |
| Don''t give up. Eens zal het geluk je met beide armen ontarmen. Knuff | |
| witteroos: | Donderdag, april 03, 2014 21:54 |
| Fijn te lezen dat je nu hulp krijgt die nodig is om door te leven. Sterkte gewenst. Warme groet | |
| wil melker: | Donderdag, april 03, 2014 21:25 |
| Aquarel.. je hebt nu al zoveel mooie kleuren.. dat het zonde is.. om in wit op te gaan. sterkte en liefs.. wil |
|
| Hans Winter: | Donderdag, april 03, 2014 19:24 |
| een aquarel mengt gaandeweg tranenwater met je ooit gekozen tinten tot kleuren die tot binnenin je aan je mogen gebeuren. groetje voor je ''en toch'' hans |
|
| Marloes Hendriks: | Donderdag, april 03, 2014 16:36 |
| De kans is je van harte gegund!!!! Ik wens je alle kracht. | |
| september: | Donderdag, april 03, 2014 15:29 |
| Lieve Aquarel..ik heb je gedicht met tranen in de ogen gelezen. Deels vanuit medegevoel en vooral voor jou omdat het leven en de pijn voor mensen zo groot kan zijn. Ik ben blij te lezen dat je jezelf een kans geeft, het leven is ondanks alles de moeite waard. Ik vind het een moedig schrijven. Liefs | |
| sunset: | Donderdag, april 03, 2014 13:59 |
Het vraagt moed om te durven leven. Ik wens je die moed toe. Want ondanks alles is het leven levenswaard. Warme meevoelende genegen knuf en liefdevolle donderdag, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aquarel |  
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2014 | ||
| Thema's: | ||