illusie
Dode blikken
volgen me
langzaam
Je denkt me te ontrafelen
je roddels kan ik niet aan
fluisterende stemmen
beoordelend wat ik doe
stop me aan te staren
ik ben het moe
vingers die me aanwijzen
straffen voor wie ik ben
denkend juist te weten
terwijl ik zelf niet weet wie ik ben
gapende blikken
niet geloven wat ze zien
ben ik een dealer ofzo
een hoertje misschien
Mensen denken me te kennen
aan mijn kledij of aan mijn lach
jullie zullen me blijven oordelen
tot mijn laatste dag
vandaag
volgen me
langzaam
Je denkt me te ontrafelen
je roddels kan ik niet aan
fluisterende stemmen
beoordelend wat ik doe
stop me aan te staren
ik ben het moe
vingers die me aanwijzen
straffen voor wie ik ben
denkend juist te weten
terwijl ik zelf niet weet wie ik ben
gapende blikken
niet geloven wat ze zien
ben ik een dealer ofzo
een hoertje misschien
Mensen denken me te kennen
aan mijn kledij of aan mijn lach
jullie zullen me blijven oordelen
tot mijn laatste dag
vandaag
Reacties op dit gedicht
| samantha: | Maandag, april 16, 2001 08:47 |
| ik herken heel veel in je gedichten ik heb ook heel veel van dit soort dingen meegemaakt over bijv. je vriend die je sloeg (slaat) ik weet dat het vet klote is!!! |
|
| ilona: | Zondag, november 19, 2000 20:01 |
| mijn gevoel zit goed.....zie maar wat je doet..ik laat het aan jou over oke? | |
Over dit gedicht
| Auteur: hannah | 
|
|
| Gecontroleerd door: Wim | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2000 | ||
| Thema's: | ||