aeonen lang
dat in mijn geweven woorden
woekerend gevoelens leven
om de klaag-gevoelde dagen
zelfs 't ontworteld uitgebloeide
door wat zinnen poëzie
tot op 't einde bloot te geven
onder uitgestrekte hemel
breekt een rots en wordt tot zand
liefde als een zee gekregen
stilt van 't droeve eenzaam hart
reeds aeonen lang de smarten
draagt het naar het hemels land
sunset 04-04-2014
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, april 05, 2014 22:32 |
Dank j wel Dirk voor je bijzondere mooie reactie. Vriendschappelijke groet en vredige zaterdagavond, sunset (ingo) |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, april 05, 2014 22:28 |
| wondermooi weergeven jij hebt een bijzondere gaven dat jou deze mooie ingeving tot iets moois maakt van bijzondere woorden | |
| sunset: | Zaterdag, april 05, 2014 22:27 |
Mijn dank september voor je lezen en reageren en geniet van een rustige lenteavond op deze zaterdag. Genegen groet, sunset (ingo) |
|
| september: | Zaterdag, april 05, 2014 00:35 |
| Prachtig geschreven Sunset. Ondanks de woekerende gevoelens onder(of in) je schrijven voelt het als lezer weids aan Prachtig! | |
| sunset: | Vrijdag, april 04, 2014 17:36 |
Dank je Aquarel (wel een heel mooie nick, vind ik) voor je lief reageren en een fijne donderdagnamiddag. Warme knuffelende genegenheid, sunset (ingo) |
|
| Aquarel: | Vrijdag, april 04, 2014 16:09 |
| Dat in jouw geweven woorden woekerend gevoelens leven, heb ik al vaak in jouw dichtkunst mogen beleven. Ik lees je graag. Liefs, Aquarel |
|
