De bouwval van het leven
Als de fundamenten
van je zelfgebouwd bestaan
in een wankel
balanceren
rond je grondvesten
vergaan
en alles
wat je bent
ligt rond
de sluier
van de morgen
waar jij
jezelf
niet meer kent
laat je dan
de stukken
verder doven
of
koester je
het laatst
bewaard
fragment
-
als
de dag
je nieuw
laat komen
en de hemel
spant een
blauw gewelf
laat
de steun
die je
zal krijgen
dan maar
rijzen
als gelofte
aan
jezelf
Reacties op dit gedicht
| karinvangelder: | Zondag, april 06, 2014 22:56 |
| bijzonder gedicht John ! liefs x Karin |
|
| kimmytje: | Zondag, april 06, 2014 20:25 |
| Heel mooi, Alweer een bijzonder pracht van een gedicht om te lezen Liefs Kimmy |
|
| middernachtzonnesteek: | Zondag, april 06, 2014 20:15 |
| ja, fijn je weer te lezen mooi |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, april 06, 2014 19:18 |
| Een mooi gedicht dat weer raakt John, Fijn om je weer te lezen. Mooie avond en hartelijke groet Anneke |
|
| Aquarel: | Zondag, april 06, 2014 18:53 |
| Heel mooi, herkenbaar. Liefs, Aquarel |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, april 06, 2014 18:52 |
| graag gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2014 | ||
| Thema's: | ||