het donkerblauw der tijden
ik stap in 't donkerblauw van 't uur
daar is de gang, de deur die sluit
en in de kamer enkel maar jouw mond
en ook een handvol sterren
wij kennen elk nog steeds de woorden
zelfs wanneer 't zwijgen gluurt
dekt zich de stonde toe met haren grijs
vloeit enkel slechts de liefde
verzamelt zich op onze lippen
een lust die parelt in wat druppels zweet
wanneer mijn lijf het jouwe kust
in 't teder warme zachte
verhef ik mij, wil in jou eindigen
al weet ik dat ooit toch de deur zich sluit
wij enkel dan nog zwijgen in de tijden
van 't verre wijde hoge donkerblauw
sunset 07-04-2014
http://sunset.deds.nl
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, april 08, 2014 11:00 |
| mucho, is voor mij de kleur van de nacht; en daar houd ik (ook) van. Dank voor je reageren en nog een rustige dinsdag. Warme vriendengroet, sunset (ingo) |
|
| mucho: | Dinsdag, april 08, 2014 10:45 |
| ik hou van donkerdonkerblauw:) | |
| sunset: | Maandag, april 07, 2014 23:08 |
Ik ook Aquarel, ik ook. Want liefde is. Warme genegen knuf en heel vredige maandagavond, sunset (ingo) |
|
| Aquarel: | Maandag, april 07, 2014 21:52 |
| Ook in het verre wijde donkerblauw zal de liefde voortleven, dat geloof ik wel. Liefs, Aquarel |
|
