Dag Jeanneke
Ik zag hoe het verlangen meer in je groeide
het lichaam langzaam lichter en lichter werd
mij aan mijn groet herkende, mijn naam noemde
met het bekende, dierbare kraakje in je stem.
Je bleef opmerkzaam, maakte ons beiden groots
in kleine dingen. Ik sloot het gordijn, toen
de zon te veel op jouw gezicht speelde en jij
liet mij voelen hoe dankbaar tevreden je was.
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, december 18, 2024 17:54 |
| Hoe mooi... | |
| mima: | Vrijdag, april 11, 2014 18:15 |
| eerlijk? een heerlijk dichie, Stan! | |
| Stanislaus Jaworski: | Vrijdag, april 11, 2014 13:42 |
| mucho, life sucks you know! | |
| mucho: | Vrijdag, april 11, 2014 12:00 |
| tevreden and cut! wat een stom spelletje:D |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2014 | ||
| Thema's: | ||