Sonnet klonk weer mineur
Sonnet klonk weer mineur
zonet verloor ik weer mijn ziel aan Bach
Mattheus Passion beïnvloedt humeur
het heeft zoveel van verlangen en treur
ben vaak door zijn noten en tonen van slag
zoals hij mij weer emotioneel meevoert
langs het hemelsblauw klassiek gelaat van
het schoonste klagen op aard, voel dan
eeuwige droom die met liefde ontroert
volg mij, waan der permanente lente
zie uw gespreide zielbedding verwacht
u alreeds met latente talenten
welke nog meer weet te geven dan kracht
laat ons genieten van het fervente
hoop en geloof in omhelzende nacht
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Vrijdag, april 11, 2014 21:11 |
| oh ja, het wordt weer nachttijd niet vergeten om iedereen gelijk te zetten |
|
| mima: | Vrijdag, april 11, 2014 20:14 |
| geen dank hoor. ja strakke rijmschema''s die soepel lopen... fijn weekend |
|
| Laurens Windig: | Vrijdag, april 11, 2014 20:08 |
| Dankjewel Mima, Rijm in sonnetten is een vaststaand stramien! | |
| mima: | Vrijdag, april 11, 2014 18:10 |
| ik heb je al tien keer aangeklikt maar het oogde zo statig dat ik niet verder kwam dan je eerste strofe na de elfde x heb ik me erover heen gezet en vind het best wel heel mooi al vind ik de rijm hier en daar iets wat te geforceerd overkomen... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2014 | ||
| Thema's: | ||