Verlangen
Verlangen
Doorheen een sluier van nevel
Stond hij naar mij te kijken
Het gevoel dat ik zou bezwijken
Terwijl ik zijn naam prevel
Met trots en gratie
Mannelijke kracht
Staat hij op wacht
Sidderende sensatie
Zijn ogen lonken
Bij elke ademhaling
Sta ik versteld van zijn uitstraling
Ik lijkt te barsten in duizend vonken
Mijn lichaam begeert
Zijn rauwe verlangen
Ik heb hem ontvangen
Hem als vrouw geconfisqueerd
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, april 16, 2014 21:47 |
| wow! | |
| vagebond: | Woensdag, april 16, 2014 18:10 |
| Het is de evolutie, de natuur, die altijd als lachende derde, bij dit soort (romantische) avonturen, stil in een hoekje staat te lachen. It is the evolutie stupid. |
|
| teun hoek: | Woensdag, april 16, 2014 15:58 |
| machtig. h. gr. th | |
| karinvangelder: | Woensdag, april 16, 2014 15:22 |
| heftig hoor Kimmytje ! liefs x Karin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kimmytje |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2014 | ||
| Thema's: | ||