Dankbaar
Dankbaar
In mijn duisternis
stak jij je handen naar mij uit
Je riep me naar het leven
Ik hield me aan jou vast
Jij hoorde mij
Jouw woorden verstoorden
het opgeven
Vecht Aquarel
Ik heb geen kracht
Jij schreef zo vastberaden
Je doet te lief en veel te zacht
Je hebt jezelf verraden
Mijn woede kwam
voor het eerst
glashelder in mij boven
Ik kon het richten
en mezelf een toekomstbeeld beloven.
Tot mijn besef kwam:
Zo voor niets
heb ik jouw steun ontvangen
Jij hoeft niets terug
Hielp mij galant
Ik ging naar jou verlangen
Niet wederzijds
Jij wilt niets terug
Jij wilt mij enkel steunen
Ik liet je los, je eigen weg
om niet op jou te leunen
Nu sta ik sterker
en ik vecht
mezelf weer naar boven
Ik vergeet je nooit meer
houd het echt
ga in mezelf geloven
Reacties op dit gedicht
| Maud1997: | Woensdag, oktober 22, 2014 14:41 |
| wauw, ik snak naar adem. Netjes gedaan. | |
| Aquarel: | Vrijdag, april 18, 2014 09:55 |
| Dank jullie wel :-) Liefs, Aquarel |
|
| mucho: | Donderdag, april 17, 2014 21:02 |
| het staat als een paal boven water dit gedicht dat je maar snel opkikkert en laat het water niet vertroebelen blijf zwemmen en kom boven uw zwemdiploma:) |
|
| mima: | Donderdag, april 17, 2014 20:42 |
| mooi verdicht, | |
| karinvangelder: | Donderdag, april 17, 2014 20:36 |
| vol emotie Aquarel ik voel je verdriet en raakt mij diep ! mooie dagen dat hoop ik oprecht voor je liefs x Karin |
|
| kimmytje: | Donderdag, april 17, 2014 17:25 |
| Wondermooie toelichting van je strijd Heel mooi verwoord, ontroerd me diep vanbinnen Veel geluk met je voornemens, ik wens je het alleszins toe Liefs Kimmy |
|
