Aquarel: | Zondag, april 20, 2014 15:22 |
Dank je, Gedichtenlady, ik was door omstandigheden te vroeg volwassen. Je kunt de jaren niet inhalen, maar wel proberen weer puur in mijn emoties te staan. | |
gedichtenlady: | Zondag, april 20, 2014 14:56 |
Zo herkenbaar !!! was ik ook maar altijd kind gebleven ... het kind in mij is niet echt dood, maar mijn lichaam wel :( mooi geschreven :) Groetjes Raissa |
|
Aquarel: | Zondag, april 20, 2014 10:55 |
Dank jullie wel Marloes, ik hoop het wel, met geduld en September, onaangetast ja, dat klopt wel. |
|
Marloes Hendriks: | Zaterdag, april 19, 2014 23:35 |
Mooi schrijven. ze komt vast op het geroep af vanuit haar slaap.. al kost het geduld. |
|
september: | Zaterdag, april 19, 2014 23:20 |
Mooi..als ik het zo lees een tijdloos slapen zou ze onaangetast kunnen blijven..maar veel weet ik daar niet van. Liefs | |
Aquarel: | Zaterdag, april 19, 2014 19:28 |
Nederlands onverwerkte cultuurgoed. Purper maakte het volgende stukje hierover: http://www.youtube.com/watch?v=PFsIn19VJ5c Maar het kind in mij is niet zo maar weer erbij hoor... |
|
Aquarel: | Vrijdag, april 18, 2014 22:16 |
Je legt het zakdoekje In de maneschijn... of wordt Kortjakje dan weer ziek? Dat was toch een klein klein kleutertje Die zag twee beren broodje smeren Zeg, ben jij de mosselman? Die kwam uit een groen groen knollenland Droeg een hoedje van papier, kwam onder de wielen van de bus en poesje mauw stond erbij en hij keek ernaar |
|
mucho: | Vrijdag, april 18, 2014 21:48 |
waar zal ik de zakdoek nu eens neerleggen niemand zeggen |
|