Komen en gaan (hulpverleenster)
Komen en gaan (hulpverleenster)
Elaine gaat verder groeien,
ook in haar werk opbloeien.
Als rupsje staat ze aan mijn zij.
Als vlinder vliegt ze mij voorbij.
Bij tienermoeders ligt haar hart,
het mijne voelt zich nu verward.
Ik dacht dat ze werkte naar haar dromen
en dat ze nog lang bij mij zou komen.
Nu sta ik in een zware tijd
en raak ik de steun van Elaine kwijt.
Paniek schiet door mij heen.
Nu heb ik de klik met geen een.
De ene gaat, de ander komt maar,
maar Elaine is onvervangbaar
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Maandag, juni 05, 2023 17:30 |
| Dank je wel, dit gedicht schreef ik lange tijd geleden, maar nog altijd veel wisselingen. Ik heb geleerd me minder te hechten aan hulpverlening | |
| louca: | Zondag, juni 04, 2023 22:37 |
| Sterkte, als vpk in de ggz weet ik heel goed hoe dat gaat met personeel en als patient zelf ook met de ervaring die jij hier beschrijft. Succes en sterkte met je zoektocht naar een nieuwe steun, ik hoop dat je hem snel vind:) | |
| Aquarel: | Zaterdag, juli 04, 2015 13:12 |
| Klopt, ik ben blij dat ik haar heb gekend. Liefs, Aquarel |
|
| Markemans: | Zaterdag, juli 04, 2015 13:01 |
| Ja sommige mensen doen er echt toe in je leven.. Mooi dat je deze klik met haar hebt gehad.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Aquarel |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2014 | ||
| Thema's: | ||