Het kind in mij en het vrouw zijn
Het kind in
mij is nog niet verdwenen
het zit nog te diep
het vrouw zijn is nog te ver weg
ik zou het graag van iemand willen lenen
Het kind in mij is nog nooit weggeweest
het is er steeds gebleven
vrouw zijn, ik weet niet hoe dat moet
ik ken het niet in dit huidig leven
Het kind in mij, wou nooit weggaan
ik heb me er steeds tegen verzet
het vrouw in mij bleef altijd achter
want ik wou het niet
iets waar niet moest worden op gelet
Het kind in mij is er nog altijd
ik kan het niet uit mijn leven schrappen
nooit heb ik vrouw willen worden
maar ik kon mijn lichaam niet tegenhouden
ik ben vrouw, maar tegelijkertijd een kind
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Maandag, april 21, 2014 18:56 |
| een formidable grote jongen | |
| M-Rose: | Maandag, april 21, 2014 18:52 |
| ik ben een jongen | |
| Aquarel: | Maandag, april 21, 2014 09:31 |
| Mooi geschreven, dus bij jou is de balans ook een beetje zoek. Jij voelt je meer kind, waar ik het kind ben verloren. Misschien kunnen wij van elkaar leren en de balans herstellen. Vrouw zijn, maar altijd het kind in jezelf mee dragen. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2014 | ||
| Thema's: | ||