Tranen lopen over mijn wangen, vol wanhoop verdriet en pijn. Tranen vol hoop en gedachtes, kon ik nog maar even bij je zijn.
Tranen vol herinneringen aan jou, tranen die ik liever niet wou.
Tranen vol vreugde en een glimlach. Zoals ik jou kende vol geluk en verdriet, je kon elk moment barsten van tranen.
Maar dat deed je niet.
Een sterk persoon met een wond in het hart.
Er waren pleisters maar die liet jij niet toe.
Het was te erg beschadigd, geen plek voor geluk. Het was een plek van verdriet en pijn. Maar ik mis je, kon ik nog maar even bij je zijn.