Toewijding zonder eisen
Toewijding zonder eisen
Als je meewarig naar mij kijkt
en je ziet een zwerver zonder tanden
Die schijnbaar niks heeft bereikt
met ongewassen lege handen
Zie je zeker niet het levensleed
verloren liefde en foute besluiten
Van de onmacht ook geen weet
die weerhield om mij te uiten
Ik heb mijn kiezen stukgebeten
op de harde korst van vooroordelen
Tot op mijn ruggegraat versleten
om steeds maar mooi weer te spelen
Je hoeft mij niks meer te vragen
ik heb geen mening meer die telt
Het was te veel om alleen te dragen
werd nooit meer iemands held
Maar als ik dan de nood herken
die jouw ogen vanuit de ziel verraden
Weet dat ik er altijd voor jou ben
als jouw steun op de ruwste paden
Het zou mijn laatste poging kunnen zijn
mijn nut hier alsnog te bewijzen
Het verlichten van jouw verborgen pijn
een toewijding zonder eisen
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Maandag, april 28, 2014 13:56 |
| Graag gelezen. Liefs, Aquarel |
|
| Hans Winter: | Zondag, april 27, 2014 19:01 |
| ja, die verheviging van een randganger zonder gezond verstand, naar het leek... wat je deze keer toch toe weet te voegen aan lief onder veelal het leed is gods stellige welkom, dwaas voor de wereld maar waar, dat je niet vergeet. groetje, hans |
|
| fredastaire: | Zondag, april 27, 2014 12:57 |
| De harde wereld van nu heeft me geleerd dat er tussen onbegrip & onverdraagzaamheid van/ontgoocheling in mensen niet veel afstand ligt - ik heb diep respect voor alle mensen die gevoelens op papier durven uiten en naar buiten durven brengen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: trucker klaas |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2014 | ||
| Thema's: | ||