mijn gedachten gaan terug
naar meneer en mevrouw de Jonge
ze woonden aan het Cromvlietplein
in Den Haag
Het was in de tijd dat ik stage liep
tijdens mijn opleiding
als gezin/ bejaarden verzorgster
het was een oud hoekhuis
waarvan de vloerplanken kraakten
bij het lopen
Meneer leek op de acteur Lex Goudsmid
mevrouw was klein, maar erg warm en actief
we kwamen in gesprek over
de tweede wereld oorlog
zo hoorde ik over het grote bureau
dat bovenop een luik stond
vroeger verborgen ze er Joden
en onderduikers onder
vaak met gevaar van eigen leven
vooral omdat ze vaak bezoek kregen
van de Duitsers of de landverraders
Mevrouw haar meisjes naam
klonk immers Joods
ik zie nog de tranen in haar ogen
hoorde ze ook in haar stem
omdat ze eens een onderduiker
weg had moeten sturen
die bracht met zijn gehoest
iedereen in gevaar
gelukkig werden ze erbij geholpen
door het ondergrondse verzet
juist vandaag, dacht ik aan deze twee
dappere mensen
die hun leven in de waagschaal stelden
vanuit hun hart
zo veel mensen gered hebben
daarom is mijn twee minuten stilte
ook een klein beetje voor hen
naast al die dappere mannen en vrouwen
uit het verzet en alle Joodse mensen,
de jonge front soldaten, de bevrijders die het leven lieten, de homo's en de communisten
en al die mensen nu in oorlog gebieden
die nu nog sterven voor de vrijheid