Waasland
De zon gaat stralend op
boven ’t wijdse, Wase land
zo ver je kijken kan
lopen voren naar de einder.
‘l Landschap, af en toe gebed
door enkele verloren kreken,
afgezoomd door hoge bomen
die ruisend zingen in de wind.
Je ademt Reinaert ’t allenkant’,
zijn vossenstreken diep verankerd
in het wezen van de mensen
die er wonen – zwijgend en bedaard.
De schapen op de groene dijken
grazen rustig voort, herkauwend
’t leven van weleer als wolken
die daarboven schuiven – eeuw na eeuw.
Rob
boven ’t wijdse, Wase land
zo ver je kijken kan
lopen voren naar de einder.
‘l Landschap, af en toe gebed
door enkele verloren kreken,
afgezoomd door hoge bomen
die ruisend zingen in de wind.
Je ademt Reinaert ’t allenkant’,
zijn vossenstreken diep verankerd
in het wezen van de mensen
die er wonen – zwijgend en bedaard.
De schapen op de groene dijken
grazen rustig voort, herkauwend
’t leven van weleer als wolken
die daarboven schuiven – eeuw na eeuw.
Rob
Reacties op dit gedicht
| lenore: | Maandag, mei 20, 2002 15:45 |
| ik sta verstomd,echt werkelijk mooi... Wonderbaarlijk neergeschreven, wauw!! Lotje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Embrecht | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||