Hoe het ooit allemaal begon:
Het kamertje:
Het meest unieke plekje op aarde in m'n eigen kamertje, waar ik vooral 's avonds echt mezelf kan zijn: het rustgevende bed, de volgepropte boekenkast, de rondslingerende kousen, het romantisch nachtlampje dat verlegen gezelligheid uitstraalt.
Je merkt de posters die al zoveel jaren aan de muren hangen bijna niet meer op; je vervangt ze ook niet, omdat ze onbewust een deel van jezelf zijn gaan vormen, en ... al die doodgewone dingen, kleine voorwerpen, teveel om op te noemen.
Je verzamelt ze omdat je ze hebt gekregen of omdat er een geschiedenis aan verbonden is: een schatkamer aan herinneringen, die je kost wat kost wil bewaren. Het zijn één voor één stukjes van jezelf.
Je "eigen kamertje" is een spiegel van je persoonlijkheid, het is de plek waar men het diepst nadenkt over de gebeurtenissen van de voorbije dag, waar gedachten het best gerangschikt worden, de plaats waar je bij het inslapen telkens een bladzijde van het boek van je leven omdraait, de harde realiteit even ontvlucht.
Zalig, ... tot die vervelende wekker weer rinkelt: tijd om op te staan en naar school te gaan.
Het meest unieke plekje op aarde in m'n eigen kamertje, waar ik vooral 's avonds echt mezelf kan zijn: het rustgevende bed, de volgepropte boekenkast, de rondslingerende kousen, het romantisch nachtlampje dat verlegen gezelligheid uitstraalt.
Je merkt de posters die al zoveel jaren aan de muren hangen bijna niet meer op; je vervangt ze ook niet, omdat ze onbewust een deel van jezelf zijn gaan vormen, en ... al die doodgewone dingen, kleine voorwerpen, teveel om op te noemen.
Je verzamelt ze omdat je ze hebt gekregen of omdat er een geschiedenis aan verbonden is: een schatkamer aan herinneringen, die je kost wat kost wil bewaren. Het zijn één voor één stukjes van jezelf.
Je "eigen kamertje" is een spiegel van je persoonlijkheid, het is de plek waar men het diepst nadenkt over de gebeurtenissen van de voorbije dag, waar gedachten het best gerangschikt worden, de plaats waar je bij het inslapen telkens een bladzijde van het boek van je leven omdraait, de harde realiteit even ontvlucht.
Zalig, ... tot die vervelende wekker weer rinkelt: tijd om op te staan en naar school te gaan.
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, mei 09, 2014 15:48 |
| Mooi geschreven op een manier die prettig lezen doet..liefs | |
| Dirk Hermans: | Donderdag, mei 08, 2014 22:25 |
| een verbondheid met een passie een liefde zoals liefde bedoeld is die verbondenheid is met je leven | |
| Hans Winter: | Donderdag, mei 08, 2014 21:01 |
| maar dromen mag je verbeelding wel bekomen, opdat het ons leven zal voeden met wat er aan te voelen echt nee nog niet werkelijk is. groetje, hans |
|
| teun hoek: | Donderdag, mei 08, 2014 11:58 |
| geweldig zo''n eigen plek met eigen geheimen. Heerlijk om in thuis te zijn. Leuk omschreven. h. gr. teun |
|
| mucho: | Donderdag, mei 08, 2014 09:56 |
| goh fredje zit je ook voor je eindexamen? |
|
| kimmytje: | Donderdag, mei 08, 2014 09:33 |
| Ja je identiteit wordt weerspiegeld door je kamer, dat is helemaal juist. En als de wekker gaat (om naar school of werk te gaan) is het even moeilijk Leuk beschreven Liefs Kimmy |
|
| windwhisper: | Donderdag, mei 08, 2014 09:10 |
| je eigen plekje, het voelt zo vertrouwd lieve groet Cobie goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fredastaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2014 | ||
| Thema's: | ||