Vanmorgen
Mijn
wimpers wilde niet los van elkaar
de
dag leek somber en grijs
alsof
de storm niet alleen buiten
maar
vooral van binnen raasde
guur
en nat.
Ik
geef me niet gewonnen
en
kus mijn vinger
die
mijn wimpers raakte
een
beetje nat
maar
wel met veel liefde.
Nog
voor ik mijn ogen opende
wist
ik zeker
de
zon heeft mijn hart bereikt
de
wereld lacht me tegemoet
een
nieuwe vanmorgen!
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, mei 13, 2014 14:39 |
| Mooi :) | |
| fredastaire: | Zaterdag, mei 10, 2014 14:12 |
| Ik sluit me aan met Yellow. | |
| Yellow: | Zaterdag, mei 10, 2014 14:04 |
| elke nieuwe dag is een geschenk |
|
