Bewegende beelden die langzaam voorbij stromen
Herrinneringen die nooit zijn gekomen
In het water stroomt het bloed van de ontwetende
Had ik nou maar dat jonge meisje ontweken

Dingen worden gezegd die nooit zijn gemeend
Het speeksel wat erbij komt sijpelt van hypocrisie
Woorden vallen als blokken beton in het water
Want de waarheid vertellen komt maar later

Mensen schreeuwen om verandering hier en daar
En de volgende dag op hetzelfde moment,
Maken ze ruzie met elkaar, om wat stilte gewenst

Hypocrisie sijpelt door de gebroken daken van de samenleving
Als langzaam druppend water uit de kraan
Het licht wat niet uit blijft maar ook niet aan
Hopen wij ooit een betere verbetering

Zelfs ik ben er schuldig van en maakt het me misselijk
Is dit mijn reden om te leven? Het door te hebben zonder enige illusie?
Waarom vindt iedereen dit zo onvergetelijk
Als zij het ene zeggen en het volgende doen, het ene zien terwijl ze de ogen wegkijken bij het ander...

Hypocrisie sijpelt van de daken
Hypocrisie sijpelt van de tong
Hypocrisie sijpelt door ons leven
Maakt de moeilijkste dagen dragenlijk...al is het maar voor even..