Het is bedrukt
dat hij de copyshop om de hoek
-hij heeft er enkele prints geboekt-
binnentreedt:
Het is nu al enkele dagen dat hij zich voornamelijk zwart-wit weet:
down of plots weer blij,
een monotone rij
van dagen.
Een thesis beheerst zijn vele klagen
en daarbij ook zijn leven.
Hij scant de mensen die hem omgeven.
In de lijn voor hem staat zij:
kleur in zee van zwart.
Haar cyaan, magenta, geel vervult gezwind zijn hart
en hij lijnt steeds weer uit
om haar beter te kunnen zien.
Hij krijgt het warm
maar dat kunnen ook wel de vele machines zijn misschien.
Objectief is ze te hoog gegrepen,
maar hij weigert in te binden
hoewel dat hier de standaard lijkt.
In een hoekje zit iemand de spanning te snijden naar A4,
tegelijk beseft hij dat hij enkel een held is op 80 gramspapier
en dat alles maakt hem nijdig.
Intussen hoopt hij toch maar heel bedaard
dat hij haar prints mag zijn op het witte paard
en de liefde dubbelzijdig.