Weer ben ik gevallen
Gevallen ben ik … niemand had iets gemerkt
mijn knieën geschaafd, mijn armen open
mijn voeten weer voor niets gewerkt
herstel … is wat ik vlug mag hopen
Gevallen op die koude stenen
niemand die mij helpen wou
iedereen keek wel naar mij, maar …
ze lieten me zitten in de kou
Langzaam kwam ik recht
even blijven staan
mijn voet verstuikt
nu mag ik met pijn verdergaan
Verdriet, want iedereen heeft mij gezien
maar niemand die mij wou helpen
ze bleven staan, keken naar mij
en …
er is niemand die mijn verdriet wilt stelpen
Reacties op dit gedicht
| spring-in-het-veld: | Woensdag, mei 14, 2014 18:33 |
| dan maar beter niet meer vallen, ze zijn er al aan gewend vermoed ik? | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, mei 14, 2014 18:14 |
| joh sterkte hoor!! | |
| kimmytje: | Woensdag, mei 14, 2014 17:10 |
| Ja, het is tegenwoordig dikwijls zo, iedereen heeft het allemaal gezien, maar niemand die een handje toesteekt. Spoedig herstel hoor Liefs Kimmy |
|
| gedichtenlady: | Woensdag, mei 14, 2014 09:51 |
| Even erbij zetten: verstuikt is niet echt het juiste woord, maar mijn voet doet/deed toch wel heel veel pijn ... | |
| windwhisper: | Woensdag, mei 14, 2014 09:46 |
| Jeetje, ja dat is hard, vallen en iedereen ziet het en geen helpende hand om je overeind te helpen, gossie. Sterkte Raissa, hopelijk geneest je voet snel dikke kus Cobie |
|
| Dasje (lucky): | Woensdag, mei 14, 2014 09:30 |
| Oei! Sterkte! Groetjes, Dasje ;o] |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 mei 2014 | ||
| Thema's: | ||