Rilling
Je nam mijn hart,
wikte en woog het,
verborg het, diep,
binnenin je ziel
terwijl een
eclips langs je
groene irissen voer
en ik me verloor
in onze bespeelde tijd.
Je nam me op,
een kind dat
voorzichtig een
herfstblad bewaart
tussen de telefoon
boek, zachtjes
ademend om dat
broos moment
niet te breken.
Je was een storm
die halt hield,
mijn grondvesten
deed beven en
mijn ramen
condenseren.
Mijn knieën knikten
mijn rug rilde
mijn ziel was
verloren.
wikte en woog het,
verborg het, diep,
binnenin je ziel
terwijl een
eclips langs je
groene irissen voer
en ik me verloor
in onze bespeelde tijd.
Je nam me op,
een kind dat
voorzichtig een
herfstblad bewaart
tussen de telefoon
boek, zachtjes
ademend om dat
broos moment
niet te breken.
Je was een storm
die halt hield,
mijn grondvesten
deed beven en
mijn ramen
condenseren.
Mijn knieën knikten
mijn rug rilde
mijn ziel was
verloren.
Reacties op dit gedicht
| Syncoop³: | Donderdag, mei 15, 2014 11:07 |
| mooooooi. heel fijn om te lezen. :) |
|
| Dasje (lucky): | Donderdag, mei 15, 2014 10:32 |
| Bijzonder mooi! Vriendelijke groetjes, Dasje ;o] |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Miss_AngelOfFire | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2014 | ||
| Thema's: | ||