het ging zo goed naar mijn idee
we praten en lachten, met z'n twee
je zag me staan, kwam naar me toe
en ik voelde me helemaal niet moe
maar nu moest dit gebeuren
ik ben kwaad op je van onmacht
terwijl jij niets hebt gedaan
ik deed het alleen verkeerd
ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan
het had ook niet lang goed kunnen gaan
ik wist dat ik mezelf voor de gek hield
ik weet niet wat me heeft bezield
ik heb zin om te huilen, om te schreeuwen
waarom moest dit gebeuren
ik wilde je leren kennen en met je praten
en ik wilde dat je mij leuk vond
dat ik het uit haar mond moest horen
hiermee heb ik je uit het oog verloren
ik wilde je wegschoppen uit mijn leven
zodat ik niet meer om je kon geven
een arm om HAAR heen
maakt MIJ juist alleen
ik ben niet kwaad meer
alleen maar verward
ik ben niet jaloers
ten minste dat wil ik niet
want ik gun het haar echt
maar het doet mij zo'n verdriet
en dat ziet hij vast niet