Even rusten na een lange reis
Ze stond te kijken … het leek zover weg
maar daar aan de overkant, een bank in de zon
daar wou ze even rusten, van een lange reis
waar die eens begon …
Ze stond te kijken … moest nog zoveel wandelen
maar eerst even praten met de mensen om haar heen
dat vond ze fijn, niet alleen te zijn
te kunnen kletsen met iedereen …
Ze had het niet gepland
maar was toch even blij
dat ze kon rusten op dat bankje
nog een beetje en ze was erbij …
Ze stond te kijken …
het was niet ver meer
ze wandelde rustig door
niemand keek op haar neer
Ze had het gehaald
na een uur of twee
nu even rond haar kijken
wachten tot iemand bij haar komt zitten
wie het was maakte haar niet uit
alles was voor haar nu oké
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Zaterdag, mei 17, 2014 21:39 |
| toch zou je ook even alleen moeten kunnen zijn | |
| ILse Bruintjes: | Zaterdag, mei 17, 2014 11:35 |
| mooi geschreven een rustmoment voor jezelf | |
| witteroos: | Zaterdag, mei 17, 2014 10:35 |
| Mooi. Even een prachtig rustmoment. Warme groet | |
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2014 | ||
| Thema's: | ||