Helemaal alleen, de stilte sluit me in, in zijn leegte
Al wat ik wou was een warme omhelzing,
een omarming totdat de wereld zou vergeten wie ik was
Nu zit ik hier, luisterend naar het geklop van mijn hart,
in de eeuwige stilte van mijn spijt.
Oh leegte, ga van me heen.
Warmte, verlos me van deze vicieuze cirkel
die ik volg als een kip zonder kop.
Gedwongen en toch vrij, loop ik in rondjes omheen het leven
Hopend dat ik ooit diagonaal durf te gaan
Oh pijn, verlaat mij,
Ik wil niet langer verschuilen achter uw haat.
Liefde, nodig me uit in uw tuin van eeuwig genot
Weg van deze vervloekte duisternis dat ik als mijn thuis beschouw.
Weg van alles dat ik minacht.
Nog even wachten, mijn tijd komt nog wel.
Ook ik zie het licht, en dan plots niet meer.
Al wachtend op de uitnodiging, zit ik hier in de stilte.
Nog een paar dagen, misschien jaren vooraleer hij zal spreken.
Dan zal hij spreken, in het bijzijn van de ware.