Niemand kent het gevoel

Niemand kent het gevoel,
niemand snapt wat ik bedoel.
Ik strijd al jaren tegen de pijn in mijn lijf,
alles voelt stijf.
Ja, alle kwalen ken ik wel,
mijn leven is een vechtspel.

Ik voel me niet zoals het hoort,
het maakt me helemaal gestoord.

Al moet ik kruipen,
ik ga gewoon maar door.
Opgeven is geen optie,
daar ben ik te sterk voor.

Maar ik ben veerkrachtig
ben erg gedreven,
en door alles wat tegen zit
weiger ik op te geven.

Soms voelt het als een straf
het liefst wil ik er vanaf
het gaat nooit meer weg,
is dit mijn pech?
het doet me verdriet
en iedereen die me hulp aanbiedt,
dan wil ik het zelf doen maar het gaat toch niet.

ik kom er nooit vanaf
ik moet er mee lopen tot het graf...

©Jasmijn

Geschreven door

Nevado

Reacties op dit gedicht

Nevado vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Hans Winter:	Dinsdag, mei 20, 2014 19:27
vechten tegen... misschien kan iets om graag voor te leven er juist echt in thuis door verhevigen. groetje voor je goede moed, hans

yananevermind:	Dinsdag, mei 20, 2014 19:07
prachtig geschreven liefs

Over dit gedicht

Auteur: Nevado
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 20 mei 2014
Thema's: [Eenzaamheid] [Angst] [Onzekerheid]