Soms overdag op stille uurtjes
ga ik gedichten lezen
dan weer met een lach
dan met een traan
Soms ook met mijn wenkbrauwen
zo hoog
op getrokken
dat ze bijna
achter
op
mijn koppetje staan
Veelal met bewondering lees ik
schrijvers talent
en doe ook inspiratie op
elk woord
elke zin
is immers al eens
geschreven of gesproken
zo lief ik Amsterdam
de stad van Ramses
de stad van Mobar en vrouwe Fortuna
de stad waar onze Abel
met zijn woonbootje
aan de gracht gemeerd ligt
de stad waar ik eens liep
met stroken rok en bloemen in mijn haar
de stad waar ik een veiligheidspeld nodig had
omdat de knoop van mijn broek sprong
herinneringen, inspiratie, een fijn gevoel
van saamhorigheid
mensen die net als ik
van het geschreven woord houden
daarom ben ik ook op gedichtenfreaks
ik vertoef hier graag
