Weerloos
Je brengt me lathyrus
roze en wit sieren de ogen
alsof ze hier niet zijn, niet stilstaan
in de vaas, maar zweven
spelen met tijd
geven ze teer en vergankelijk
waaien vleugjes parfum
van het zachte
gevoel spreekt dichter
ver hier vandaan
er wordt niets verwacht
dan in het licht
van bijna voorbij te verdrinken
overrompelt schoonheid de geheven kelkjes
tegen het weerloze scheuren van nacht aan.
roze en wit sieren de ogen
alsof ze hier niet zijn, niet stilstaan
in de vaas, maar zweven
spelen met tijd
geven ze teer en vergankelijk
waaien vleugjes parfum
van het zachte
gevoel spreekt dichter
ver hier vandaan
er wordt niets verwacht
dan in het licht
van bijna voorbij te verdrinken
overrompelt schoonheid de geheven kelkjes
tegen het weerloze scheuren van nacht aan.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, juni 07, 2014 18:32 |
| lathyrus..., ach dat blaadjesplezier in zelfs het lichtste briesje, eens bracht ik die mee naar huis van mijn vakantiewerk, mijn moeder, tuindersdochter, vervlochten met bloemen, luisterde bloeiend goed. groetje, hans |
|
| september: | Vrijdag, mei 23, 2014 01:48 |
| Dank jullie wel voor de fijne en ook inhoudelijke reacties..liefs | |
| kimmytje: | Donderdag, mei 22, 2014 22:20 |
| Heerlijk en met een zucht gelezen Liefs Kimmy | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, mei 22, 2014 17:51 |
| Zo mooi en teder dit gedicht September even schoon als de bloemetjes zelf. Lieve groet en fijne avond. Anneke | |
| Pancho v/d Post: | Donderdag, mei 22, 2014 16:12 |
| mooi hoor. nog bedankt voor je reactie. groeten, Pancho | |
| wervelende regenboog: | Donderdag, mei 22, 2014 10:54 |
| lieflijke blommekes :) prachtig verwoord September! | |
| Fairouz: | Donderdag, mei 22, 2014 10:00 |
| als we hier sterren mochten uitdelen ( oh, dat lijkt me niet echt een goed plan -smile- ) dan kreeg je van mij een duim, ster of een klasse je beschrijft dit zo mooi september zonnige groet, Fairouz | |
| Dasje (lucky): | Donderdag, mei 22, 2014 09:51 |
| Poezie...mooi hoor! Vriendelijke groetjes, Dasje ;o] | |
| windwhisper: | Donderdag, mei 22, 2014 07:49 |
| Lathyrusjes, ze stonden bij mijn oma in het voortuintje, eens per jaar mocht ik er een klein vaasje mee vullen, oma is allang niet meer, maar als ik de kans krijg zie ik elk jaar zo'n frêle bosje te koppen, staan ze te schitteren op tafel warme groet Cobie | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, mei 22, 2014 05:51 |
| tjonge...klasse!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2014 | ||
| Thema's: | ||