Het schuifelt voort
het schuifelt voort
waar is de moed gebleven
om je als mens
onder de mensen te begeven
het schuifelt voort
zonder op of om te kijken
loerend naar het schermpje gelijken
zelden vang ik nog een blik
van kijk mij eens aan
ik zie jou en hier ben ik
samen zon en warmte delen
in lichaamstaal de tekens spreken
van blij zijn met elkaar
in raken herinneringen maken
die de dag van dagen scheidt
door het ontmoeten van uniciteit
wil melker
22/05/2014
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Donderdag, mei 22, 2014 22:14 |
| Ja, je zou het zo kunnen stellen dat de mensen beginnen denken dat een goededag knikken, laat staan zeggen, geld begint te kosten. Iedereen loopt met zijn hoofd in de grond en een goeiedag of een vriendelijk lachje word tegenwoordig steeds meer zeldzamer. zelfs in de winkels. Het is triest Goed aangekaart thema Liefs kimmy | |
| wervelende regenboog: | Donderdag, mei 22, 2014 20:24 |
| toevallig maakte een onbekende van de week onverwachts een aardige opmerking over mij terwijl ik langs liep... dat viel in goede aarde ;-) fijne avond Wil liefs wr | |
| M-Rose: | Donderdag, mei 22, 2014 20:13 |
| bais= basis | |
| M-Rose: | Donderdag, mei 22, 2014 20:11 |
| we zijn altijd blij mt elkaar zelfs ook even als we op scherm bekijken wat onze vrienden leuk vinden bijft de bais vn geluk voluit l e v e n | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, mei 22, 2014 17:57 |
| Liefdevol beschrijf je het blij zijn met elkaar,samen zon en warmte delen. Ik mis dat gevoel Wil alleen de herinneringen leven nog in mijn ziel. Fijne avond met lieve groet, Anneke | |
| september: | Donderdag, mei 22, 2014 16:05 |
| Prachtig verwoord Wil. Het brengt misschien voordelen maar de echtheid van contact wordt moeilijker, vervreemding neemt toe. | |
| Dasje (lucky): | Donderdag, mei 22, 2014 09:45 |
| Denk dat we ons 'veiliger' voelen...net als ik nu, als ik hier op freaks iets verkeerd interpreteer ziet niemand hoe het schaamrood over me kruipt :-D maar gelijk heb je, de warmte, de nabijheid...en zelfs dichtbij toch veraf want terwijl je tegen hen praat kijken ze op hun tabletje :-/ liefs, Dasje ;o] | |
| windwhisper: | Donderdag, mei 22, 2014 07:43 |
| wellicht zijn we schuwer, of lopen we meer in ons zelf gekeerd, dat we de ander niet meer zien , zelfs niet in gelijkwaardigheid, of is het angst of nonchalantheid, wat ons hoofd gebogen houdt Goede morgen Wil warme groet Cobie | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2014 | ||
| Thema's: | ||