Het laatste luiden
het laatste luiden
ik heb torens altijd gemeden
maar tonen van de klokken
kwamen in iedere uithoek
met alle vroomheid naar beneden
zij raakten bleven haken
in een oud religieus gevoel
dat opriep om samen te komen
leven te schonen voor het goede doel
zij horen bij een tijd
die ik heb overleefd
de huidige goede herder weidt
zijn schapen in een andere geest
ik kan het niet ontwijken
de ceremonies zullen blijven
tot dat ook mijn stoet
in processie het laatste luiden groet
wil melker
30/05/2014
Reacties op dit gedicht
| ela: | Vrijdag, mei 30, 2014 09:30 |
| In de tijd van mijn kostschool,Naast de kerk werden wij horendul van dat geluid. Nu hoor ik enkel nog klokken als alles echt stil is, voor de rest zijn mijn oren niet ontvankelijk voor klokgeluid. |
|
| windwhisper: | Vrijdag, mei 30, 2014 08:50 |
| ja het klokkenluiden bij bruiloft en begrafenis en het aankondigen van de zondagse mis, het hoort bijna tot het verleden, maar er resten nog wat kerken die ook onze laatste rit zullen begeleiden warme groet Cobie Goede morgen Wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2014 | ||
| Thema's: | ||