Arcanum IX; de kluizenaar
de bitterheid voorbij
schermt hij zich af
van profaan rumoer en aardse illusie
hij speurt naar wijsheid
in het mystieke achtvlak
dat het innerlijke licht bundelt
op het raakvlak tussen vierkant en cirkel,
waar de werelden elkaar ontmoeten
in de agaten kubus
sluitsteen van het gewelf
licht de stralenkrans
verder dan de krochten
waar de driekoppige hellehond waakt,
en schimmen van onszelf
machteloos aan hun ketenen rukken,
hij peilt de tijdloze bronnen
van waarheid en inzicht
in de schoot van de Grote Moeder
waar het onbevattelijke betekenis krijgt
het is hard te verzaken
aan de veilige haven
van vertrouwde zekerheden en gezag
die ons leven verankeren
maar de waarheid versluieren
de reis eindigt
waar niets meer is
dat in woorden en symbolen
te vatten is
waar de tijd gestold is tot stilte
voorbij de twijfel
blijft enkel nog hermetisch zwijgen
schermt hij zich af
van profaan rumoer en aardse illusie
hij speurt naar wijsheid
in het mystieke achtvlak
dat het innerlijke licht bundelt
op het raakvlak tussen vierkant en cirkel,
waar de werelden elkaar ontmoeten
in de agaten kubus
sluitsteen van het gewelf
licht de stralenkrans
verder dan de krochten
waar de driekoppige hellehond waakt,
en schimmen van onszelf
machteloos aan hun ketenen rukken,
hij peilt de tijdloze bronnen
van waarheid en inzicht
in de schoot van de Grote Moeder
waar het onbevattelijke betekenis krijgt
het is hard te verzaken
aan de veilige haven
van vertrouwde zekerheden en gezag
die ons leven verankeren
maar de waarheid versluieren
de reis eindigt
waar niets meer is
dat in woorden en symbolen
te vatten is
waar de tijd gestold is tot stilte
voorbij de twijfel
blijft enkel nog hermetisch zwijgen
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, juli 22, 2014 00:07 |
| Prachtig verwoord en zo zie ik net een aantal tarot kaarten in gedicht gevangen. Wat een kunst op zich is. Klasse geschreven over de Kluizenaar. Ik ga de anderen ook eens bekijken :) | |
| Hans Winter: | Vrijdag, mei 30, 2014 18:27 |
| maar misschien brengt verstillen voorbij de welluidende woordenwegwijzers en de tekenen des tijds uiteindelijk een binnenwaarts ontsluiten. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2014 | ||
| Thema's: | ||