ik weet wel
ik weet het wel
maar waarom wil
ik het niet weten
misschien omdat
ik weet dat het nu
eenmaal zo is
en er toch niets
meer aan
te veranderen is
zou het wezen
dat ik heb leren
accepteren dat
leven nu eenmaal
incasseren
en accepteren is
heb ik geleerd
dat altijd rozengeur
en maneschijn
in sprookjes
aanwezig is
heb ik geleerd
dat leven leren is
en denk stel je voor
dat ik niets meer heb
om te wensen
dat ik niets meer heb
om op te hopen
wat heb ik dan nog
om over te dromen
met ogen open
christa
Reacties op dit gedicht
| karinvangelder: | Dinsdag, juni 03, 2014 11:49 |
| bewondering en respect voor jouw kijk op het leven Christa ! liefs x Karin | |
| mucho: | Dinsdag, juni 03, 2014 09:33 |
| sprookjes gaan helemaal niet over rozengeur en maneschijn echt hoor liefs, |
|
| windwhisper: | Dinsdag, juni 03, 2014 07:12 |
| ja alleen in sprookjes is vaak een happy end | |
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2014 | ||
| Thema's: | ||