in de wacht
In de wacht staat er weer een
kan ik het plaatsen of niet ?
steeds denk als ik er een zie
misschien mag ik wel
iemands laatste woorden
als eerste lezen
en ik denk
wordt er gesprongen
springen we voor de trein
nemen we pillen
of gaan we in polsen snijden
is het gedicht heftig
of juist heel sereen
en vol pijn geschreven
een ding is zeker
ik moet het lezen
wennen zal het nooit
ook al is het ..het zoveelste
nooit zal ik weten
hoeveel echte afscheid brieven
ik in 15 jaar al heb gelezen
christa
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, juni 03, 2014 19:20 |
| ergens toch iemand die voor je kiest, een woord aan je wijdt, je als het ware toch beziet, wie schrijft, verlangt ja neemt nog die kans die geen deskundige kan geven. hans |
|
| september: | Dinsdag, juni 03, 2014 13:44 |
| Er zijn gelukkig ook instanties als 113 die zich hierover buigen en hulp is vaak nodig al blijft de dichter misschien het liefst anoniem. Al met al is het pittig voor je en vind ik het sterk! Liefs (en een hele lange tekst ;)) | |
| september: | Dinsdag, juni 03, 2014 13:43 |
| Dapper schrijven Christina in je gedichten over een heel moeilijk thema. Ik kan me voorstellen hoe het je raakt als redactie (waarvoor respect en dank) en hoe ver je hierin kan gaan om de ander te willen helpen. Ook het lezen van afscheidsgedichten en het dan niet weten lijkt me moeilijk dit kan toch onder je huid kruipen. Doet het al als je sommige gedichten leest..oordelen over wie wel en wie niet doe ik niet omdat ik ze ook gekend heb en mensen verschillend zijn en kunnen reageren. | |
| spring-in-het-veld: | Dinsdag, juni 03, 2014 13:34 |
| ja, zeker weten..respect..ijzersterke vrouw dan ook, ik kan me voorstellen als je oeverloos gezeur leest terwijl je net iemand hebt geprobeerd te overtuigen van de zin van het leven, dat je weleens tot tien moet tellen, alles is belangrijk voor iedereen die aan de bel trekt, ik geef het je te doen .. dikke kus dappere sociale Christina! | |
| Brenda: | Dinsdag, juni 03, 2014 13:22 |
| kijk dat bedoel ik dus, Christina gaat heel ver in deze dingen, al jaren, mijn respect! |
|
| christina: | Dinsdag, juni 03, 2014 13:20 |
| als redactielid heb ik velen een duw de goede kant opgeduwd ...ben zelfs wel zover gegaan om een familielid op te sporen ..deze gebeld en ze was nog net optijd en het is gelukkig goed gekomen | |
| Brenda: | Dinsdag, juni 03, 2014 13:16 |
| vreselijk en ja ik snap het helemaal, als het echt op het randje is, is dat ook wat je als redactie poogt te doen, iemand richting de hulpverlening duwen .... heel zachtjes en voorzichtig ... |
|
| spring-in-het-veld: | Dinsdag, juni 03, 2014 12:52 |
| ik lag ooit na een zwaar ongeluk in het ZKH, naast me lag een meisje, ze was van een flat gesprongen en hield er een dwarslaesie aan over, een tweede kans was er niet, niet eens om het uit haar pen te schreeuwen, ze raakte vanaf haar nek verlamd,probeer dan nog maar eens een keer op het dak te klimmen, zo erg, onvergetelijk beeld ook..een leger psychiaters boog zich toen pas over haar, die hulp had veel eerder moeten komen.. | |
| spring-in-het-veld: | Dinsdag, juni 03, 2014 12:48 |
| ik neem mijn petje af voor de redactie hoor, een keer denken neen ik lees niet, dat kan dus niet, want lezers gaan het ook lezen, en wie weet wat dat ergens binnenin bij iemand veroorzaakt? Dat koordje ja, balanceren ..net wat je zegt, mensen die je niet hoort doen het gewoon, of deden.. | |
| Brenda: | Dinsdag, juni 03, 2014 12:25 |
| en ja spring het is vaak een kreet om hulp en hoe ga je daarmee om als redactie, het koord waarop je danst is heel smal .... we doen er alles aan en gaan ook vaak de conversatie aan ... soms is dat alles wat nodig is ... een oor dat wil luisteren ... soms ben je te laat en ja dat hakt erin ..... maar nogmaals na al die jaren weten we dat het een schreeuw om hulp is. mensen die het echt doen, schrijven er vaak niet over .. die doen het gewoon en als je dan iemand verliest ... sprakeloos |
|
| Brenda: | Dinsdag, juni 03, 2014 12:20 |
| pfoe herkenbaar Christa ... het is makkelijk schieten op de redactie maar velen hebben geen idee wat er achter de schermen allemaal te zien en hopelijk (ook vaak) te voorkomen is ... ik ben trots op je dat je dit ook eens durft te uiten! |
|
| spring-in-het-veld: | Dinsdag, juni 03, 2014 07:44 |
| het vreemde is, ze willen de brief online, laten lezen aan mensen die ze niet kennen, vaak steekt er veel meer achter dan die sprong, het is een schreeuw die gehoord moet worden, mogelijk kan er dan hulp geboden worden, maar dan moet je er wel verstand van hebben zeggen doe het niet triggert sommigen alleen maar.. | |
| spring-in-het-veld: | Dinsdag, juni 03, 2014 07:40 |
| er zou een speciale site voor hen opgericht moeten worden, waar ze alles hardop kunnen schrijven binnen de regels, geen ZM tips, maar die gedichten, en daar een psycholoog in de redactie zetten, als vangnet, of luisterend oor, hier is men er niet tegen opgewassen, anders bestond freaks wel uit psychologen, en aan de inzendingen te zien hebben we angsten en zorgen genoeg, en voel je je machteloos bij het lezen van afscheidsgedichten..denk ik.. | |
| windwhisper: | Dinsdag, juni 03, 2014 06:58 |
| toch schreven er velen | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, juni 03, 2014 06:35 |
| niet hier laten lezen a.j.b. | |
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2014 | ||
| Thema's: | ||